Ceramika, porcelana, wszelkiej maści dekoracje dla duszy i ciała. Zagadnienia z zakresu wyposażenia wnętrz i nie tylko. Blog o życiu.
Przyplątała się wczoraj do nas kotka. Młodziutka jeszcze, utykająca na tylną łapkę z czerwonym oczkiem, ale sympatyczna. Nie bała się ludzi, więc pospacerowaliśmy razem po ogrodzie. Wróciłem na kawę pod parasol, a kotka usadowiła się w trawie metr od nas. Nie pozostało mi nic innego, ale przynieść jej wodę, małą przekąskę i dać odrobinę spokoju. Ciekawe, czy dziś znowu do nas wpadnie?
I jeszcze coś: dziś jadę po nowe narzędzia do pracy:)
M.in. takie: 
Obym był złym prorokiem, ale jesteśmy świadkami SEO upadku portalu blogowego. Zasypujący nas spam to jedno. W końcu brak odpowiednich zabezpieczeń przyciągnął robociki spamujące. Zachodzę w głowę i nie wiem, po kiego licha robią to, co robią. Ani w tych bezsensownych kopiach nie ma linków ani brzydkich obrazków, po prostu sparsowany tekst i tyle. Również zachodzę w głowę, dlaczego serwis jest tak skonstruowany, że sam sobie tworzy duplicate content i sprowadza nam na głowy filtry. Blogi troszkę słabsze dostają za to po nosie – spada PR i pozycje w googlach. A szkoda, bo obsługa tego bloga jest bardzo przyjazna.
Od miesiąca chodzę napalony. Rzucam ukradkiem oko na ulotkę, potem otwieram stronę, ale tylko gdy nikt nie widzi i chodzę z głową w chmurach. Jest piękny. Miałem go w rękach jakiś czas temu, bo był komuś na gwałt potrzebny i miałem ten zaszczyt instalowania koniecznego oprogramowania na nim. To podświetlenie, ta praca... po prostu klasa. Jest w promocji w komputroniku za 2399. Promocja się kończy, a ja co dzień chodzę bardziej struty. Tym bardziej, że jest to wydatek z punktu widzenia racjonalnego niezbyt racjonalny. Dell Studio kontra Lenowo IdeaPad. Albo nic. Ciężki wybór.
Nie miałbym takich problemów, gdybym był sam. Ale powoli zbliżamy się do rocznicy, a to warto uczcić w jakiś sensowny sposób. Poza obiadem w restauracji, w której mieliśmy wesele, chciałbym dorzucić coś ekstra. Może ograniczę się do biżuterii... Budżet nie jest z gumy.
Uwaga, będzie teraz chwila brutalnej prawdy. Jadąc do pracy zauważyłem na drodze rozjechanego kota. Dorosły, czarny i zadbany kotek z czerwoną obróżką na szyi leżał bez dechu, sztywny jak kłoda. W sumie w głupim miejscu, bo na pasie do skrętu w lewo, ale zdarza się, że ten pas wykorzystują szaleńcy do wyprzedzania. I po raz nie wiadomo który myślę sobie, że coś ze mną jest nie tak. Gdy słyszę o tragicznym wypadku, zabójstwie, tragedii, w której zginął człowiek, mam chwilę spowolnienia, po czym przechodzę nad tym do porządku dziennego. W stosunku do zwierząt, a zwłaszcza kotów nie potrafię. Coś mnie ściska i tracę wszelki nastrój. I nie chodzi tu o to, że śmiercią ludzką jestem atakowany w każdych wiadomościach, informacjach, portalach, radiach, na ulicy, zdjęciach, i kto tam gdzie jeszcze wymyśli. Po prostu człowiek jest dla mnie TYLKO człowiekiem, a zwierzę jest AŻ istotą żywą. Nie wiem o co kaman. Może rasę ludzką degraduję, ponieważ ze świadomością i premedytacją czyni zło, podczas gdy zwierzęta idą za głosem instynktu i za tym, co mają zainstalowane w genach? Ciągle mi szkoda tego kota. Ale zauważyłem, że nie jestem osamotniony w takim odbieraniu świata. Tylko pytanie, dlaczego tak jest?